Kínverjar rafmagnsins

Mikið svakalega er hún orðin þreytt þessi hugmyndafræði um orku til stóriðju. Íslendingar virkja allt sem hægt er að vikja fyrir hráefnisframleiðslu - m.ö.o. hluti af keðjunni sem þarf til að framleiða hráefni til iðnaðar. Háspennumöstur liggja þvers og kruss um allt land og varla hægt að snúa sér í hálfhring orðið án þess að háspennumastur blasi við.

Hráefni til iðnaðar er hráefni og hráefni má ekki kosta neitt og verðmætin eru lítil þar til hráefnið er orðið að fullbúinni vöru - hinn raunverulegi virðisauki verður annars staðar en á Íslandi.   Einhver slatti af íslendingum og aðfluttu vinnuafli fær svo vinnu í þessum verksmiðjum við að hræra í pottunum. Einhverjir fá sæmileg laun sem stjórnendur en hitt eru bara verksmiðjuverkamenn og fá borgað í samræmi við það.

Milljarðar á milljarða ofan eru settir í þessi reikningsdæmi og það virðast vera til endalausir peningar til að virkja. Þegar svo kemur að því að byggja upp nýsköpun og aðra atvinnuvegi þá er ekkert til í kassanum - þrátt fyrir allan álhagnaðinn. Nægir eru skattarnir og ekki er slegið af sköttum á eldsneyti - ekki vantar að ríkinu vantar peninginn.

Í Kína kostar vinnuafl lítið og þess vegna fer öll framleiðsla sem krefst vinnuafls til Kína - Á Íslandi kostar rafmagn lítið og þess vegna fer framleiðsla sem krefst rafmagns til Íslands. Okkur er slétt sama við hvaða aðstæður kínverjinn býr og hvað hann fær í sinn hlut og hverjar afleiðingar iðnaðarins eru - hagsmunir framleiðandans eru öllu ofar. Öllum er líka slétt sama um aðstæður á Íslandi, hvað við fáum í okkar hlut og hverjar afleiðingar iðnaðarins eru - hagsmunir framleiðandans eru öllu ofar.

Ísland er Kína norðursins.

Mun duga ef virkjað verður